Het moest er eens van komen: een ere-saluut aan de Chicago Blues en haar eerste uitvoerders.
Op een dubbele cd wordt er een overzicht geboden van nummers uit de periode 1940 tot 1950 (cd 1) en van 1955 tot heden (cd 2).
Het moet voor Larry Skoller een verscheurende keuze geweest zijn: welke nummers erop zouden komen en welke er zouden afvallen, maar de man is er toch zonder meer in geslaagd om een fantastische selectie te maken uit de rijke geschiedenis van de Chicago Blues. 
Voor diegene die de muziek willen leren kennen is dit een absoluut “must have” album  maar ook voor de bluesliefhebbers die al meerdere songs in huis hebben is dit een niet te missen, zeer fraai chronologisch overzichtje.
Er zit trouwens een bijzonder leuk 36 pagina’s tellende cd boekje bij met extra info over de songsmeden van al dat moois en de uitvoerders ervan op dit album.  Sommigen zullen misschien wat kritiek hebben omdat hun favoriete nummer er niet op terug te vinden is maar die moeten dan (net als wij) maar hopen op een tweede deel van dit studiewerk.

De oudere nummers mogen dan al wat gedateerd klinken het werd allemaal fraai gemasterd en met respect voor de originele sound gebracht door hedendaagse grootheden als John Primer, Lurrie Bell, Matthew Skoller.....
Wat die heren hier doen met de nummers van o.a. Elmore James, Tampa Red, Sonny Boy Williamson en Junior Wells is ronduit briljant te noemen.  Luistert u zelf maar eens wat John Primer maakt van Howlin Wolfs’ Moaning at Midnight .....om maar één voorbeeldje te geven.
Bekijk alvast eens de clipjes om u een idee te geven van de “grootsheid” van deze productie.

Het is onbegonnen werk om op te sommen welke prijzen deze uitstekende dubbelaar intussen al heeft behaald maar laat volgend lijstje volstaan om u te overtuigen hem in huis te halen:
Grammy nomination:Best Traditional Blues Album 2009, Blues Music Award nomination:Best Album 2009; Best Traditional Album 2009, Blues Blast Award:Winner, Best Traditional Album 2009, L'Académie du Jazz de France: Winner, Best Blues Album 2009

Het album eindigt met Buddy Guy’s “Damn Right, I’ve got the Blues”, wedden dat dit bij u ook het geval zal zijn na het beluisteren van deze schitterende verzameling?

Waar wacht u nog op ?